Een passage uit mijn column in het huidige nummer van Villamedia magazine over de iPad.
Een paar dingen vallen mij op aan de eerste ‘app magazines’. Elke titel houdt er zijn eigen interface op na. Zo moet je bij de één op een knopje klikken voor een index van de content, bij de ander moet je onderaan in het scherm met twee vingers omhoog swipen voor een inhoudsopgave. Ze blijven vrijwel allemaal dicht in de buurt van de gedrukte tegenhanger; in vorm én inhoud. Hier en daar zitten achter foto’s video’s verscholen of is een beeldserie in een slideshow gestopt. Het lineaire verloop van print is vervangen door horizontale navigatie tussen artikelen of rubrieken met daarbinnen verticale scrolling. Covers zijn opvallend statisch en stil.
Het ziet er allemaal wel fraai uit, houdt rekening met landschap- of portretmodus en lijkt zich prima thuis te voelen op een tablet, maar ergens jeukt het idee dat we eerst onze oude manieren moeten afleren. De eerste cinema was gefilmd theater, de eerste televisie bewegende radio en de eerste digitale magazines zijn nog te veel schuivende bladen.
