Even, heel even maar, had ik het oude Terminator gevoel. In het begin van de film zit een scene waarin een beschadigde terminator zonder benen maar achter hoofdrolspeler Christian Bale aan blijft kruipen. Onstuitbaar en vrijwel onverwoestbaar en met maar één doel voor ogen: Bale beëindigen. Daar gaat zo’n dreiging van uit dat je het er benauwd van krijgt. Dat was de kracht van de suspense in de eerste twee Terminator films. Terminator Salvation, het vierde deel in de reeks, kun je echter amper een film noemen. Er zit geen ziel in. Het vlakke verhaal fungeert slechts als alibi voor de vele actiescenes, die dikwijls ongeloofwaardig zijn. Bale speelt als een robot. Zelfs de ‘gastrol’ van Arnold Schwarzenegger is nep in de film; een bodydouble met het computergegenereerd gezicht van een jonge Schwarzenegger er opgeplakt. Een fake personage dat een cyborg speelt vermomd als mens, het vat de plastic eigenschappen van de film eigenlijk wel aardig samen. Roger Ebert had ook een goede: ‘It gives you all the pleasure of a video game without the bother of having to play it.’
