Eindelijk TBS gezien. Regisseur Pieter Kuijpers en cameraman Bert Pot vormen het beste filmduo in Nederland op dit moment. De nieuwe Paul Verhoeven en Jan de Bont. Kuijpers zoekt het alleen meer in waargebeurd drama. De bende van Venlo in Van God Los, de gijzeling in de Philips toren in Off Screen en de diamantroof in Dennis P. En nu dus TBS rond de labiele Johan. Theo Maassen is op z’n best als hij zijn mond houdt. Soms hoor je bij zijn tekst nog de intonatie van de cabaretier Maassen en dat leidt af. Hij gijzelt een 13-jarige lolita wanneer hij tijdens zijn ontsnapping in het nauw komt, knap gespeeld door Lisa Smit. Het thrillerplot blijkt uiteindelijk wat dun, maar ik was de hele film geboeid. Ik kan niet wachten tot Kuijpers De Broncode gaat maken.
Funny Games
“Torture porn for the art-house crowd.” Michael Haneke’s remake van Funny Games voor Amerika komt daar hard aan. Het blijft ook een vreselijke film. Vreselijk goed. Je kunt er amper naar kijken omdat je jezelf nooit in zo’n situatie wenst. De remake is identiek aan het origineel, alleen de acteurs zijn beter. Met name Naomi Watts speelt sterk en in Michael Pitt (op de afbeelding in het midden) is een nieuwe Malcolm McDowell opgestaan.
Heima
Heel gevaarlijk natuurlijk, om in de periode dat je een vakantiebestemming zoekt deze muziekfilm te kijken. Ik ben al een paar keer naar IJsland geweest en in Heima van de 8-koppige formatie Sigur Ros zie je het arctische eiland op zijn mooist. De muziek is betoverend als altijd maar in zijn natuurlijke setting is de sound van Sigur Ros als een prachtig kampvuur waar je anderhalf uur onafgebroken naar staart. Wat Lord of the Rings was voor Nieuw-Zeeland, is Heima voor IJsland.