De première van The Simpsons Movie was een bijna folkloristisch fenomeen in de VS met Homer donuts bij de 7-Eleven aan toe. Amerikanen houden van ze, net als voorheen de Flintstones, met dit verschil dat de Simpsons meer kritiek in de comedy weten te stoppen. Wij hebben Fokke en Sukke al zal daar lastiger een film van zijn te maken. De film overstijgt een reguliere episode nauwelijks, maar je merkt ook niet dat de film veel langer is. Dat is een compliment ja. Of het voldoende is om naar de bioscoop te gaan, dat vragen de personages zich in het begin van de film ook af: ‘I can’t believe we’re paying to watch something we could see on TV for free! If you ask me, everyone in this theater is a big sucker!’
Zodiac
‘This is the Zodiac speaking.’ David Fincher laat zien dat Panic Room slechts een kleine misstap was na The Game, Se7en en Fight Club en komt ijzersterk terug met Zodiac over de gelijknamige seriemoordenaar die eind jaren zestig San Francisco in zijn greep hield. Prachtig gefilmd zoals Fincher dat kan. Sterke cast ook. En het verhaal is om te smullen. Zodiac is nooit gepakt al zijn er sterke aanwijzingen richting de hoofdverdachte. Maar het is de jarenlange zoektocht van de rechercheur en vervolgens de cartoonist van de betrokken San Francisco Chronicle die je als kijker volgt. Je wordt er in meegezogen. 165 minuten lang. Neem dus de tijd voor deze film, hij is het waard.
Zonder geluid uit 1977
Afgelopen lag ik gestrand in een Franse hotelkamer op bed wat tv te kijken. Ik stopte bij Canal+. Geluid gaf het kanaal niet maar de beelden waren van een cinematografische schoonheid dat ik moest blijven kijken. De kleuren kwamen mij over als laat jaren zeventig. Het verhaal was een thriller, deels in Frankrijk opgenomen en in Noord-Amerika. Ik heb de film helemaal uitgekeken. En lette niet goed bij de aftiteling. Maar ik heb ‘m achterhaald: La Menace uit 1977 van Frans-Canadese makelij met onder meer Yves Montand en Carole Laure in haar mooiste jaren. En heel veel auto’s. Aanrader. Zonder geluid in elk geval.