Antichrist is een auteursfilm, geen formulefilm. Regisseur Lars von Trier, geteisterd door een zenuwinzinking, stort zich op de relatie tussen man en vrouw en die tussen mens en natuur. Beide zijn iconen van romantische idylle, maar die worden door Von Trier ontmanteld op een even symbolische manier. De plot draait om een koppel dat net hun zoontje heeft verloren vanwege een ongeluk terwijl zij lagen te vrijen. De man, een therapeut, neemt zijn vrouw, een mislukt schrijfster, mee naar het bos om haar met haar angsten te confronteren bij wijze van rouwverwerking. Ze richten de relatie onherroepelijk ten gronde. Von Triers wereldbeeld is dat betreft weinig opbeurend: relaties zijn desastreus en de natuur genadeloos. Hij brengt dat echter wel met prachtige artdirection in beeld, met scenes die in je geheugen gegrifd blijven.
Ongeluk? Naah het feit dat ze toekijkt terwijl het manneke het raam uitvliegt doet mij vermoeden dat er meer aan de hand is en dat het misschien geen ongeluk is…
Dat wilde ik nog niet verklappen…
Crap. Sorry 🙁 Hahaha misschien maar even delete-en?
Mwah, het geeft mij alsnog de gelegenheid te zeggen dat zij haar klit er af knipt 🙂
Argh ik was het gezellige voorval bijna vergeten. Thanks for the reminder 😉