Ik zag Un Prophete in het januarinummer van GQ staan in de lijst met de tien beste films van 2009. De andere negen kende ik wel en waren sterk. Dat moest dus wel wat zijn. En of Un Prophete wat is, damn! Als deze film in maart niet de Oscar voor beste buitenlandse film wint (sorry, Oorlogswinter) dan eet ik m’n schoen op. Un Prophete is van het kaliber La Haine en Gegen die Wand. Zo’n film die je niet ziet aankomen. Een jonge Frans-Arabische knul belandt in de gevangenis, wordt gestrikt door een bajesbende bestaande uit Corsicaanse mafialeden en weet zich jaren knap staande te houden. De film is hard, emotioneel en realistisch. Grof geweld. Discriminatie. Corruptie. Vriendschap. Verraad. Verdriet. Angst. Het lijkt verdomme het leven zelf wel deze film. Vanaf 4 februari in de bioscoop.
Als cinefiel loop ik niet snel weg uit een film.
Bij deze wel.
Ik kan me niet voorstellen dat er iemand is die kan genieten van zoveel ellende, geweld en vooral heel veel verborgen verdriet als in deze film. Als ik een profetische uitsprak mag doen:
GA HIER NIET NAARTOE, DIT IS ZEER SLECHT VOOR JE ENERGETISCHE TRILLING. Nergens goed voor.
Bovendien zijn er vele bajesfilms gemaakt in het verleden die hierop lijken.