Een beetje cineast heeft ergens last van. Woody Allen valt op meisjes, Lars von Trier is manisch en in Pedro Almodovar huist een zieke, perverse geest. Desalniettemin of juist wel daarom is Almodovars La Piel qua Habito zo’n boeiende film. Een briljante plastisch chirurg (Antonio Banderas) houdt in zijn haciënda een vrouw (Elena Anaya) gevangen voor wie hij een nieuwe, sterkere huid heeft ontwikkeld. De voorgeschiedenis is tragisch. Zijn vrouw liep bij een auto-ongeluk ernstige brandwonden op en pleegt kort daarop zelfmoord. Zijn dochter wordt psychotisch en volgt haar moeders voorbeeld. De chirurg stort zich op werk en lijkt geen oog te hebben voor het welzijn van de gevangen vrouw. Of toch wel? Er zit een Usual Suspects twist in het plot die ik niet zal verklappen. De eerste hint komt als ze gaan dromen.