Het antwoord van de muziekindustrie op – in chronologische volgorde – Napster, Kazaa en BitTorrent is altijd conservatief geweest. De beste poging om met tegenzin mee te doen aan de digitalisering van muziek is het halfslachtige middel Digital Rights Management. Een draak van een kopieerbeveiligingssysteem. Luisteraars haten het, muzikanten zijn er ook geen fan van en de systemen worden om de haverklap gekraakt. Maar het tij is aan het keren. Eerder raadde Bill Gates aan om cd’s te blijven kopen (en rippen) in plaats van online drm-beschermde muziek te kopen. Nogal 1993 als je het mij vraagt. Microsoft heeft inmiddels zijn officiële standpunt bijgedraaid en claimt geen problemen met DRM te hebben. Dat was weer een reactie op Steve Jobs die de industrie opriep met iets anders te komen, als afleiding voor de kritiek en juridische druk op de DRM in de iTunes Store. De industrie begint in te zien dat er geen toekomst zit in DRM en zelfs Hollywood wordt wakker. Het probleem: niemand heeft een praktisch, innovatief alternatief. Of moet dat dan toch een kopieerheffing worden?
3 Replies to “DRM op sterven na dood”
Comments are closed.
Heffingen op CD-r/rw, DVD-r/rw betalen we al.
Klopt. En er is ook al een nulheffing op mp3-spelers.
Kwam je site trouwens tegen tijdens de jurering voor de Dutch Bloggies. Mijn stem heb je 🙂
Heffingen en DRM – of liever: TPM – zijn niet zomaar uitwisselbaar. Kopieerheffingen volgen namelijk uit de thuiskopieexemptie (die lang niet overal bestaat). TPM’s hangen samen met het voorkomen dat licenties niet worden nageleefd.