De titel geeft al aan dat de setting somber is. Een drama rond een man op leeftijd die maar niet volwassen wil worden (lees: zich niet durft te binden) en de omgang met een vrouw half zo jong nodig heeft om met horten en stoten een soort van tot inkeer te komen. Over de cast weinig te klagen. Ben Kingsley is een vakman en Penelope Cruz een van de mooiste vrouwen uit Hollywood wiens borsten een belangrijke bijrol spelen, naast kanjers als Dennis Hopper en Patricia Clarkson. Wat wil je nog meer?
De film kreeg desalniettemin wisselende kritieken. The Dying Animal, het boek van Nobelprijs-winnaar Philip Roth waar Elegy op gebaseerd is, zou niet helemaal tot z’n recht komen. Ik heb het niet gelezen. Ik ken echter wel de dilemma’s waar de hoofdpersoon zich mee geconfronteerd ziet. En ik kan je zeggen dat Elegy die treffend neerzet. Deze film fluistert en kenschetst daarmee de intellectuele reactie op banale gevoelens. De verlamming van de rationaliteit die optreedt werkt desorienterend. Hoezeer je ook zou willen dat de film je een hint geeft in de richting van een uitweg, je krijgt ‘m niet. Terecht want die moet je zelf vinden.
