‘This is the Zodiac speaking.’ David Fincher laat zien dat Panic Room slechts een kleine misstap was na The Game, Se7en en Fight Club en komt ijzersterk terug met Zodiac over de gelijknamige seriemoordenaar die eind jaren zestig San Francisco in zijn greep hield. Prachtig gefilmd zoals Fincher dat kan. Sterke cast ook. En het verhaal is om te smullen. Zodiac is nooit gepakt al zijn er sterke aanwijzingen richting de hoofdverdachte. Maar het is de jarenlange zoektocht van de rechercheur en vervolgens de cartoonist van de betrokken San Francisco Chronicle die je als kijker volgt. Je wordt er in meegezogen. 165 minuten lang. Neem dus de tijd voor deze film, hij is het waard.
Tour de France in een Niva
Net terug van twee weken vakantie met Yke kriskras door Frankrijk. Heerlijk. M’n Niva vond het wat minder. De startmotor begaf het op de dag van vertrek terug naar het noorden. Na twee dagen te hebben verloren in hotels bij garages en een vervangend voertuig van de ANWB dat maar op zich liet wachten, hebben we de trein gepakt. En dat terwijl ik vorig jaar ook al panne had met de Niva. Op de terugweg. Uit Frankrijk. Dat doe ik dus niet weer.
Zonder geluid uit 1977
Afgelopen lag ik gestrand in een Franse hotelkamer op bed wat tv te kijken. Ik stopte bij Canal+. Geluid gaf het kanaal niet maar de beelden waren van een cinematografische schoonheid dat ik moest blijven kijken. De kleuren kwamen mij over als laat jaren zeventig. Het verhaal was een thriller, deels in Frankrijk opgenomen en in Noord-Amerika. Ik heb de film helemaal uitgekeken. En lette niet goed bij de aftiteling. Maar ik heb ‘m achterhaald: La Menace uit 1977 van Frans-Canadese makelij met onder meer Yves Montand en Carole Laure in haar mooiste jaren. En heel veel auto’s. Aanrader. Zonder geluid in elk geval.