"A hunch is creativity trying to tell you something"
#72 was het laatste nummer van DMZ. Ik heb zes jaar lang genoten. Een bizar verhaal van Brian Wood over journalist Matty Roth die in New York belandt als Amerika’s tweede burgeroorlog is losgebarsten en vastzit op Manhattan. Prachtig artwork van Riccardo Burchielli, die voor het eerst aan een Amerikaanse comic meewerkte. Trade paperbacks volume 1 tot en met 11 zijn onder meer verkrijgbaar bij Vandal Com-X, het laatste volume 12 zal spoedig verschijnen. Mooi materiaal voor een film of tv-serie.
Eve is nu 2 jaar oud. Ze zit nog best graag in een wagentje (of op papa’s nek). Onze Bugaboo Cameleon doet nog steeds trouwe dienst, maar hij blijft wat groot voor achterin de auto. Tijd voor een handzame, lichte buggy. Een eerste verkenning viel vies tegen. Veel buggy’s die helemaal niet handzaam zijn of licht van gewicht. Tot we de Quinny Yezz probeerden, net op de markt verschenen. De draagconstructie oogt als die van een hangstoel. Het zitje is beduidend breder dan in menig andere buggy, Eve zit er heel comfortabel in. Je bestuurt de Yezz met twee vingers, hij weegt slechts vijf kilo. Ingeklapt is ie vrij compact. Enige minput: zonder kind er in kiepert ie wel eens onderuit. Wij hebben de grijze, de andere kleuren zijn nogal heftig.
Submarine doet terugdenken aan Adrian Mole en Holden Caulfield. Ook hier volgen we een tiener, Oliver Tate, die optreedt als verteller en net zo’n wonderlijke (Britse) blik op de wereld heeft. Terwijl de relatie van zijn ouders op springen staat krijgt hij zijn eerste vriendin. Lastig kiezen tussen het belemmeren van zijn buurman, waarop zijn moeder een oogje heeft, en de wens ‘het beste vriendje ter wereld te zijn’ van een meisje wiens moeder een hersentumor blijkt te hebben. Knap gefilmde ‘coming of age’ comedy.