Legerkapitein Colter Stevens (Jake Gyllenhaal) wordt wakker in een trein op weg naar Chicago. Hij heeft geen idee hoe hij daar komt en waarom die leuke jonge vrouw (Michelle Monaghan) tegenover hem in de wagon hem lijkt te kennen. Totdat de trein even later ontploft waarbij alle passagiers worden gedood en hij opnieuw ontwaakt, dit keer in een soort capsule waar een andere militair (Vera Farmiga) hem via een monitor vraagt naar de locatie van de bom en de dader. Blijkt dat Stevens via een experimentele techniek, cryptisch genaamd Source Code, de laatste acht minuten van één van de passagiers kan naleven. De treinbom is vermoedelijk een aankondiging van een nog grotere bom bestemd voor miljoenenstad Chicago en Stevens moet via de source code op zoek naar de dader. Hij heeft slechts acht minuten maar kan telkens terugkeren naar die acht minuten. Het ingenieuze scifi-thriller verhaal van Ben Ripley is in hele goede handen van regisseur Duncan Jones die in 2009 zo sterk debuteerde met Moon. Jones heeft een scherp filmisch oog en is een razendknappe verteller. Net als in Moon zit het hart van Source Code in de zoektocht naar antwoorden en de emotionele worsteling die de hoofdpersoon moet doorstaan. Hoewel het slot je hersens in een gordiaanse knoop legt, wat doet denken aan Inception, was ik achteraf vooral blij dat ik leef. Beste film die ik tot nu toe dit jaar heb gezien. Vanaf vandaag in de bios.
