Veel tijd om games te spelen heb ik helaas niet meer. De laatste die ik heb uitgespeeld was Monument Valley. En nu is daar Firewatch, met alleen een single-player modus en slechts vier a vijf uur gameplay. Je bent boswachter Henry die vanuit een uitkijktoren in de gaten houdt of er brand uitbreekt in het bos. Je wordt begeleid door Delilah, je supervisor, die in de uitkijktoren zit die je nog net in de verte op de volgende heuvel ziet liggen. Je hebt alleen contact met haar via walkietalkies. Je krijgt opdrachten, je vindt tools (kaart, klimtouw, zaklamp, bijl), er is mysterie, er is dreiging, maar je wandelt vooral veel rond in een prachtig boslandschap gebaseerd op Shoshone National Park in de Amerikaanse staat Wyoming. Firewatch is een zogeheten rondloopgame en een verademing op snelle actiegames en drukke multi-player. Door de geweldige visuele stijl (van Olly Moss), een fijn script en een heerlijk rustieke soundtrack ben ik dit weekend op kampeervakantie geweest. Ik heb nu al zin in de volgende trip. Gelukkig heb ik de foto’s nog.
Winter is coming
Eén week ijzel in het noorden van het land, meer stelde de winter tot nu toe niet voor. Mocht je verlangen naar die ijzige lucht in je neus en krakende sneeuw, dan kun je ook op het witte doek aan je trekken komen. Net in de bioscoop verschenen is The HateFul Eight van Quentin Tarantino. Fijne film, met ouderwets lekkere Tarantino dialogen en muziek van Ennio Morricone. Maar de setting doet ‘t ‘m voor mij: Hateful Eight is een western op wintersport. Gedurende de hele film raast een sneeuwstorm rond de outpost waar premiejagers, bendeleden en een sheriff-in-spé het verhaal uitspelen. Dikke dekens, berenvellen, een grote open haard, een kan hete zwarte koffie op een houtkachel, heerlijk.
Als je ervan houdt, kijk dan eind van de maand ook naar The Revenant van Alejandro Iñárritu (Birdman, Amores Perros). Leonardo DiCaprio speelt een frontiersman die tijdens een pelstocht in het woud wordt aangevallen door een grizzly-beer (een waan-zin-nige scene), voor dood wordt achtergelaten door een andere pelsjager die voor zijn ogen zijn zoon doodt en vervolgens twee uur lang moet overleven tijdens barre omstandigheden om wraak te kunnen nemen. Zo snijdt hij een paard open, haalt zijn ingewanden eruit en kruipt naakt in de buik in om weer warm te worden nadat hij in een rivier is beland. Dat werk. Bear Grylls, Ray Mears en Michael Palin, eat your heart out.
Star Wars: Het Nieuwe Testament (spoilers)
Geëmotioneerd was ik na het zien van Star Wars: A Force Awakens en ik was niet de enige. Heel kort gezegd is Episode VII een remake van IV maar dan beter. Rey is een sterkere jonge Luke, BB-8 een leukere R2D2, Kylo Ren is de nieuwe Darth Vader, Supreme Leader Snoke de nieuwe Emperor, Maz is een soort Yoda, de Rebellie heet nu het Verzet en de stormtroopers zijn dit keer geen klonen maar van kinds af aan gebrainwasht. Han Solo is daarentegen gewoon Han Solo zij het ouder en milder, met sidekick Chewbacca nog steeds aan Solo’s zijde en prinses Leia is generaal geworden. Het weerzien is een feest voor de fans en een instappunt voor een nieuwe generatie gelovigen.
Gelovigen ja want Star Wars is een knappe monomythe, een oerverhaal tussen goed en kwaad dat put uit grote religies en klassiek drama. Zo is Anakin Skywalker onbevrucht ter wereld gekomen. Hij werd door de Jedi, de monnik-ridders die doen denken aan de Tempeliers, beschouwd als de Chosen One. Zoon Luke, die zich in de nieuwe film verschuilt in de eerste Jedi-tempel, neemt die rol over als degene die balans kan brengen in de Force. Wie weet wat Disney nog in petto heeft voor Rey. Is zij ook een Skywalker? We gaan het zien in Episode VIII of IX. En wie weet, wellicht volgt er na die episodes en de anthologiefilms nog een prequel. Er is veel gebeurd in de dertig jaar tussen Return of the Jedi en A Force Awakens. Eén ding staat vast: Star Wars is terug en gaat nooit meer weg.