Tron: Legacy ***

Tron: Legacy

Tron: Legacy. Een film met een erfenis. Disney’s origineel Tron uit 1982 is de loop der jaren een culthit geworden: een wat gammel verhaal maar voor die tijd state of the art special effects en computeranimatie. Het vervolg doet eigenlijk precies hetzelfde. Jeff Bridges als Kevin Flynn is weer van de partij en leeft nog steeds in The Grid. Dit keer is het zijn zoon Sam die in de virtuele wereld belandt en zijn weg terug naar de echte moet frisbeeën. Het verhaal laat helaas na centrale personages uit te diepen en de teksten van Bridges zijn een storende echo van The Big Lebowski; hij speelt een soort Obiwan Dude. Het ontwerp van de binaire wereld en de lichtfietsen en de vele special effects daarentegen zijn weer-ga-loos. Ondersteund door een sterke soundtrack van Daft Punk is Tron: Legacy een feest voor de zintuigen. Ik heb de film in 2D gezien en naar verluidt voegt 3D niet heel veel toe, maar ik ga de film zeker nog een keer op het grootst mogelijke scherm kijken met een bril op. Vanaf 26 januari in de bioscoop. Leuke lamp trouwens.

Black Swan *****

Black Swan

Nathalie Portman speelt de sterren van de hemel als ballerina Nina. Ze is technisch de beste danseres van haar gezelschap, maar de artistiek leider zoekt voor de hoofdrol in zijn bewerking van Tchaikovsky’s Zwanenmeer iemand die niet alleen de tere witte maar ook de verleidelijke zwarte zwaan kan dansen. De dubbelrol is loodzwaar. Nina wordt overmand door onzekerheid; realiteit en waanideeen lopen in elkaar over. Ze ontsnapt het juk van haar overbeschermende moeder maar verliest zich vervolgens in haar eigen obsessie. Spaans benauwd krijg je het als kijker. Het slot brengt eindelijk verlossing: Nina krijgt letterlijk vleugels, ze heeft haar doel bereikt. Darren Aronofsky heeft met Black Swan een magistrale psychologische thriller neergezet en is bezig aan een imposante filmografie. Black Swan is te zien tijdens het internationale filmfestival in Rotterdam en verschijnt 3 februari in de bioscoop.

Ook gezien:
The Town ***
Secretariat ***
Solitary Man ***
Somewhere **

I Am Love ****

I Am Love

Het was rond de jaarwisseling natuurlijk weer de tijd van de lijstjes, altijd fijn, en film was geen uitzondering. De favorieten van 2010 van Roger Ebert en van Quentin Tarantino check ik altijd, op zoek naar films die ik nog niet niet kende. Eén film die beiden tot de beste van 2010 rekenen is I Am Love. En terecht. Wat een weelde biedt dit Italiaans drama met een hoofdrol voor Tilda Swinton. Schitterende artdirection, prachtige settings in Milaan en rond San Remo en sterk spel van Swinton die weinig woorden nodig heeft om veel gevoel over te brengen. Zelfs het overspel is mooi in beeld gebracht. Tot 11 januari kun je trouwens bij Cinema.nl je eigen lijstje met favoriete films van 2010 inleveren.

Ook gezien:
Cyrus ***