Oscars: Atonement

atonement.jpg

Atonement is knap gemaakt maar duidelijk niet mijn soort film. Engelse landhuizen, lange stiltes, na The Remains of the Day uit 1993 was ik eigenlijk wel klaar met dit genre. Atonement lijkt mij gewoon Pride & Prejudice II. Ik geloof Keira Knightley ook niet als actrice. Bend it like Beckham was nog cute maar sinds de Pirate of the Caribean films zie ik alleen maar een bonestaak lopen met een veel te vierkante bakkes. (Haar rug is trouwens heel fotogeniek.) NCRV-kijkers vinden Atonement vast prachtig.

Oscars: Juno

juno.jpg

Genomineerd voor vier Oscars en dat is er geen een te veel. Wat een wonderlijk heerlijke film dit. De 16-jarige Juno, gespeeld door 20-jarige ‘natural’ Ellen Page, wordt onverwachts zwanger. En dan niks geen melodramatisch, moralistisch gedoe over tienerzwangerschappen, nee, ze houdt het kind en geeft het weg aan adoptieouders. De personages winnen het op het einde dik van het thema en dat is knap. De rest moet je vooral zelf gaan kijken.

Oscars: The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford

jessejames.jpg

The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford duurt wat lang maar je krijgt er veel voor terug. Roger Ebert schrijft: ‘It was photographed in the wide open spaces of western Canada, where the land is so empty, it creates a vacuum demanding men to become legends.’ Jesse James, gespeeld door Brad Pitt, is zo’n legende. Na het kijken wilde ik meer weten over deze outlaw. De film blijkt zeer waarheidsgetrouw. De sleutelscene van de film, wanneer James in het schilderij de refectie ziet van wat er achter hem gebeurt, is ijzersterk. En Casey Afflecks nomatie voor beste mannelijke bijrol is verdiend.