Oscars: No Country for Old Men

nocountryforoldmen.jpg

Film van het jaar. Met twee vingers in z’n neus. Ik was al een fan van de gebroeders Coen. Fargo is legendarisch. The Big Lebowski ook. Miller’s Crossing. Barton Fink. Er waren ook mindere films, zoals O Brother, Where Art Thou? en The Ladykillers. Maar mijn god, No Country for Old Men pakt je bij je ballen en laat niet meer los. Zo goed verteld, zo goed gefilmd. Javier Bardem speelt als killer Anton Chigurh de rol van zijn leven. Bruut wapen ook, zo’n stun gun. Naast Bardem staan nog twee mannen centraal: Tommy Lee Jones als sheriff en Josh Brolin als poor sucker die een keer mazzel heeft en een tas met geld vindt. Wij zijn waarschijnlijk Brolin: geen slecht mens maar ook niet per se goed. De film is dat zonder twijfel wel, een instant-klassieker. Als ik zou wedden, dan zette ik m’n geld op Beste Film voor No Country for Old Men.

Oscars: There Will Be Blood

therewillbeblood.jpg

Boogie Nights. Magnolia. Punch-Drunk Love. Paul Thomas Anderson kan films maken. There Will Be Blood is ijzersterk maar ook ijzingwekkend. Dat komt vooral door het personage en het acteren van Daniel Day-Lewis die de hoofdrol speelt. Die stem! Ik kan er uren naar luisteren. Voor de stem die hij inzet mag hij voor mij de Oscar voor beste acteur al winnen. Anderson zal misgrijpen vermoed ik. Daarvoor is de film niet compleet genoeg.

Oscars: Eastern Promises

easternpromises.jpg

Opnieuw een film van Cronenberg en Mortensen. Eastern Promises is beter dan A History of Violence. Sterker en met meer focus. De film draait eigenlijk maar om één idee: dat je aan iemands tatoeages kunt aflezen wat zijn positie is binnen de Russische mafia. Ik durf te wedden dat Cronenberg dat ergens een keer las. In een boek of tijdschrift. Of een verhaal over hoorde vertellen. En dat hij dacht: hier ga ik een film over maken. Het is een goede geworden.