127 Hours van Danny Boyle vertelt het waargebeurde verhaal van Aron Ralston, een avontuurlijke einzelgänger die niemand lijkt nodig te hebben. Hij gaat voor een weekend klimmen en klauteren in de canyons, ontmoet onderweg nog een paar leuke meiden, trekt weer verder, niks aan het handje. Totdat hij een smalle kloof afdaalt, een grote rots lostrekt, naar beneden kukkelt, de rots achter zich aan en onderin met zijn hand klem komt te zitten tussen de rots en de kloofwand. De rots zit muurvast, in mijlen omtrek is geen andere ziel te bekennen en niemand weet waar hij is. Vijf etmalen zit hij daar vast met in zijn rugzak alleen wat klimtouw, een headlight, walkman, half flesje water, zijn videocamera, fotocamera en een goedkope Leatherman multi-tool. Hij probeert rots weg te hakken maar dat is onbegonnen werk. Er zit niets anders op dan, slik, zijn eigen arm te amputeren. Je voelt de pijnscheut van Ralston, uitstekend gespeeld door James Franco, diep in je perineum als hij bij de zenuw is beland. Er vallen in films talloze doden en gewonden, maar zelden kwam ‘geweld’ zo hard binnen als in deze scene. Check ook vooral achteraf deze video van Ralston die terug gaat naar de plek des onheils. 127 Hours verschijnt 24 februari in de bioscoop.
Ook gezien:
Buried ***
The Fighter ***
True Grit ***
