Up in the Air ****

Up in the Air

Mijn verwachting waren hoog gespannen en, boy, Up in the Air stelt niet teleur. George Clooney in zijn beste rol tot nu toe speelt een man die mensen ontslaat voor zijn werk en daarvoor het hele land afreist per vliegtuig. Hij wentelt zich in zijn bestaan, continu onderweg, nergens echt thuis behalve in de lucht. Hij heeft geen relatie, maar wel de goldmember pasjes voor extra’s op vliegvelden, bij autoverhuurbedrijven en in hotels. Dat is wat hij verstaat onder trouw. Waar hij van droomt? Het breken van de magische grens van 10 miljoen frequent flyer miles. Totdat er twee vrouwen in zijn leven komen. Een is zijn vrouwelijke evenknie met wie hij heel vrijblijvend wat begint tussen vluchten door. De ander is een jonge collega die een bedreiging vormt voor zijn bestaan. Ze heeft bedacht om mensen via webchat te gaan ontslaan. Hij wil blijven vliegen. Hij heeft niks anders. Ze gaat met hem mee op pad om het vak te leren.
Up in the Air is Jason Reitmans derde film na Thank You For Smoking en Juno. Een hattrick. Het knappe aan zijn films is dat Reitman, zoals Roger Ebert omschrijft, slimme mainstream films maakt. Da’s veel moeilijker dan slimme filmhuis films. Reitman, Clooney of de film gaat een Oscar winnen.

Oscars: Juno

juno.jpg

Genomineerd voor vier Oscars en dat is er geen een te veel. Wat een wonderlijk heerlijke film dit. De 16-jarige Juno, gespeeld door 20-jarige ‘natural’ Ellen Page, wordt onverwachts zwanger. En dan niks geen melodramatisch, moralistisch gedoe over tienerzwangerschappen, nee, ze houdt het kind en geeft het weg aan adoptieouders. De personages winnen het op het einde dik van het thema en dat is knap. De rest moet je vooral zelf gaan kijken.