Heb eindelijk La vie d’Adèle (ook bekend als ‘Blue is the warmest color’) gezien. Beste Europese film van vorig jaar. Een kruidvat aan emotie. Een coming of age film over de dromerige Adèle. Haar eerste grote liefde is een kunstacademiestudente met blauw haar genaamd Emma. De vonken vliegen van het scherm. Vertwijfeling over seksualiteit, verliefdheid, lust, gebroken hart, weemoed, wanhoop, alles komt voorbij en is door schrijver-regisseur Abdellatif Kechiche met veel gevoel gefilmd. De film is met drie uur een lange zit en de bedscenes zijn eh.. van Franse lengte, maar hij is het waard.
NB: Volg op Pinterest m’n complete kijklijst.