En toen was het afgelopen. Ik ga ze missen, de cast van Lost. Sure, het verhaal was intrigerend. Vooral hoe de schrijvers de weg kwijt leken te raken in seizoen drie (Hydra eiland) en gaandeweg, ik bleef stug kijken, zich weer hervonden. Lost was vernieuwend televisiedrama, zoals Twin Peaks dat ook was in zijn tijd: mysterieus, gelaagd, uitdagend, melodramatisch, verwarrend. De dubbele slotaflevering liet sommige van de vele vragen over het eiland en de betekenis van het alles onbeantwoord en vulde andere in met de verwachte religieuze ondertoon. Een slot waar nog lang over nagetafeld zal worden, maar die bij vlagen in mijn beleving vooral een laatste warm bad was met de vaste personages. De reis is belangrijker geweest dan de bestemming. Jack, Kate, Sawyer, Hugo, Charlie, Desmond, The Hatch, ik heb ze in die zes jaar leren kennen, ieder dolend op zijn eigen manier, het was tof. Mooi t-shirt trouwens.
Einde in zicht voor Lost
Verlossing ligt in het verschiet, het zesde en laatste seizoen van Lost is begonnen. De dubbele openingsaflevering hakt er gelijk weer lekker in met verdere verwikkelingen rond Jacob en evil Locke. Jacks plan heeft gewerkt maar ook weer niet. Lost logica heet dat. De makers hebben nog veertien afleveringen om het allemaal nog enigszins recht te breiden, al vermoed ik dat er ook na het slot eind mei nog steeds vraagtekens zullen blijven. Voor degene die eerder, zoals tijdens het zwakke derde seizoen, zijn afgehaakt: er is een torrent met de eerste vijf seizoenen. Tegen de tijd dat je die allemaal hebt gezien, is de serie compleet en kun je meteen door.
Bored to Death – Goed verhaal lekker kort
Mad Men seizoen 3 zit er op. Dexter nadert de finale van seizoen 4. De korte afleveringen van 30 Rock zijn meer een voorafje. Bij Heroes ben ik geloof ik afgehaakt. En het zesde en laatste seizoen van Lost begint pas in februari. Tijd voor een nieuwe serie! Aanrader van de maand is Bored to Death bij HBO, waarvan het eerste seizoen acht afleveringen telt. Er komt een tweede seizoen.
De cast is ijzersterk en vormt een goede combinatie. De hoofdrol is voor Jonathan Ames, gespeeld door Jason Schwartzman, neef van oom Francis Ford Coppola en Nicolas Cage, die we kennen uit diverse films van Wes Anderson. Zijn beste vriend Ray wordt gespeeld door Zach Galifianakis, onlangs nog te zien The Hangover en dadelijk in Up in the Air. Ted ‘Cheers’ Danson speelt George, een uitgever met een zwak voor drank, vrouwen en wiet, die Ames graag in de buurt heeft als klankbord en dealer. Ames is schrijver maar zijn tweede boek, altijd moeilijk, wil niet lukken. Prompt gaat het uit met zijn vriendin en hij plaatst op Craiglist een advertentie als niet-gelicenseerde privé-detective.
De makers noemen de serie een noir-otic comedy. Da’s een knappe omschrijving want Bored to Death laat zich lastig plaatsen. Het film noir gehalte is slechts een alibi, de serie gaat uiteindelijk over de echte grote dingen in het leven: liefde en relaties. De absurdistische, Wes Anderson-achtige stijl plus het feit dat de afleveringen een half uur duren in plaats van 50 minuten maken Bored to Death lekker wacky en licht verteerbaar.