We krijgen alleen het broodnodige mee over de hoofdrolspeler, sterk gespeeld door Luke Wilson. Hij zit duidelijk niet lekker in z’n vel en even later wordt duidelijk dat hij aan een ongeneeslijke ziekte lijdt en stervende is. Waaraan precies weten we niet. Wanneer ook niet maar hey, Henry Poole ook niet. Hij zoekt de plek op waar hij opgroeide en waar hij zich gelukkig voelde. Lang zal hij er niet blijven, zoals hij zelf tegen buren zegt. Maar dan doemt er een jezusverschijning op, op de muur van huis, die zijn plannen verstoort en een verrassing in petto heeft, waaronder een gescheiden buurvrouw gespeeld door Radha Mitchell die alle gescheiden mannen in de wereld hoop moet bieden. De geduldige film met prachtige artdirection is een zeer knappe vertelling over een troosteloze man. Een verhaal ook over religie. Dat geloof sterker is dan god. En dat dat mooi is, ook als je niet gelooft. Aanrader.
