New York, I Love You ****

New York I Love You

Ik hou er wel van op z’n tijd, een verzameling korte verhalen in één film. New York Stories uit ’89 kan ik me nog herinneren met bijdragen van Woody Allen, Francis Ford Coppola en Martin Scorsese. Of Night on Earth uit ’91 met vijf verhalen over taxichauffeurs van Jim Jarmusch. New York, I Love You past mooi in die traditie. De film zelf is het tweede paneel uit een drieluik die begon met Parijs en zal eindigen met Rio de Janeiro. De regisseurs zijn dit keer nog geen gevestigde namen, maar hebben met slechts twee opnamedagen, een week voor de montage en een tijdlimiet van acht minuten tien juweeltjes neergezet. In de cast tref je veel bekende gezichten aan, waaronder Nathalie Portman, Ethan Hawke, Andy Garcia en Chris Cooper. Vooral lof voor Shia LeBeouf, die ik steeds beter vind worden, en een persoonlijke favoriet, Olivia Thirlby. Heerlijke stad, fijne film.

Ook gezien:
De Storm **
Terug naar de Kust **
Hard Candy ****
Die Fälscher ***
Stanley Kubrick’s Boxes ****

‘Every bike is a design project’

Bertelli Domenica

Francesco van bikeshop Bertelli in New York verzamelt vintage onderdelen, bestelt de rest bij specialisten en zet elke fiets met de hand in elkaar. M’n favoriet is de Domenica. Wat een beauty. Elk extra onderdeel zou te veel zijn. Geen sticker te zien, chromen voorvork, Brooks zadel, Viking frame, witte Michelin banden, gewoon een terugtraprem en een prachtig houten stuur. Perfectie op twee wielen voor duizend euro.

I Am Legend

iamlegend.jpg

Lege straten in New York. De natuur woekert zich door het asfalt heen. Veel wideshots. Dat beeld doet het lang goed in I Am Legend. We zien Will Smith jagen op herten vanuit zijn auto, elke dag een dvd halen in de verlaten videotheek en zijn hond wassen in zijn appartement dat hij helemaal heeft beveiligd. Waartegen? Tegen gemuteerde mensen. Een virus, gebracht als geneesmiddel tegen kanker, moordt 95 procent van de wereldbevolking uit. Een miniscuul deel, waaronder Smith, bleek immuum, maar het gros van die 5 procent is een soort zombie geworden die geen uv-licht kan verdragen. Dat geeft spanning, ook al zijn de zombies weinig geloofwaardig. Smith doet zijn best maar het valt niet mee om een van de laatste mensen op aarde te zijn. Ik durf te wedden dat het einde een knieval was voor het grote publiek. Het wijkt in elk geval af van het boek. Het is tenslotte kerst en mensen willen een hoopgevend einde.