Brr. Deze film is geen pretje. Zeker niet als je net als ik net vader bent geworden. The Road is het verhaal van een man (Viggo Mortensen) en zijn zoon (Kodi Smit-McPhee) die als zwervers in een postapocayptisch Amerika onderweg zijn naar de kust in de hoop op enige verlossing al wordt niet duidelijk welke. Er zijn weinig mensen over, net zo min als voedsel. Er is zelfs sprake van kannibalisme. Niet echt je doorsnee feel good flick dus. Nu schijnt het boek van Cormac McCarthy, waarop de film is gebaseerd, een wonderlijk stuk proza te zijn. Ik heb het niet gelezen. Je hoort in de film de vader als voice-over en die zinnen uit het boek klinken krachtig. De film moet echter die lelijke wereld waarin het verhaal zich afspeelt laten zien. Grijze grauwigheid waarin elk sprankje menselijkheid maar geen vlam wil vatten. No Country for Old Men was ook naar een boek van McCarthy. Dijk van een film. The Road was wellicht gewoon niet zo verfilmbaar.
A Serious Man **
Tja. Je weet het nooit met de gebroeders Coen. Ze maken Miller’s Crossing, Fargo, The Big Lebowski, The Man Who Wasn’t There, No Country for Old Men en Burn After Reading. Filmgeschiedenisfilms. Maar dan maken ze ook films als O Brother, Where Art Tou, The Ladykillers en nu dus A Serious Man. Deze is naar het bijbelse verhaal van Job, een rechtvaardige man die door god op de proef wordt gesteld door tegenspoed. De film ziet er prachtig uit, de artdirection is van hoog niveau, maar A Serious Man doet het niet voor mij. Misschien ben ik niet joods genoeg. “A Serious Man is the kind of picture you get to make after you’ve won an Oscar”, schrijft Todd McCarthy in Variety. Die is raak.
Burn After Reading
Deze film is whack. And I like it. Na het succes van No Country For Old Men waren de gebroeders Coen blijkbaar weer toe aan iets luchtigs. Ze belden George Clooney en haalden hem over na O Brother, Where Art Thou? en Intolerable Cruelty hun idiot trilogy af te maken met Burn After Reading – veruit de beste van de drie films. Ze belden ook andere oude bekenden op als Frances ‘Fargo’ McDormand. Brad Pitt zet een niet al te snuggere gymleraar met fout geblondeerd haar verrassend goed neer. Tilda Swinton speelt een ijskoude control bitch, een rol die haar op het lijf geschreven is. En John Malkovich mocht weer lekker vochtig vloeken. Beste scene van de ‘dark spy-comedy’ is de slotscene waarin de CIA zich van zijn domste kant laat zien, om nog maar eens te benadrukken dat we deze screwball film niet te serieus moeten nemen. Droog, grappig en vanaf donderdag ook in de Nederlandse bioscopen te zien.