Tien jaar na het fenomenale Lord of the Rings drieluik keert regisseur Peter Jackson terug naar Middle-Earth voor wederom een drietal films gewijd aan het boek dat eraan vooraf ging: The Hobbit, or There and Back Again. Opvallend, omdat het wordt beschouwd als kinderboek en kleiner van omvang is dan één LOTR deel. In The Hobbit: An Unexpected Journey is er weinig van te merken (leeftijdskeuring: 12+). Deze eerste film voelt vooral als thuiskomen in de wonderlijke wereld van Tolkien die Jackson zo prachtig in beeld brengt. En ja, de strijd van een stel dwergen, vergezeld door Bilbo Balings en Gandalf, tegen draak Smaug omdat die hun berg heeft gekaapt, is minder spectaculair dan om de ‘one ring to rule them all’. De ring is overigens wel van partij, net als Elrond, Saruman en Gollum, die nu nog overtuigender oogt. Tien jaar doet veel met filmtechnologie. Je kunt The Hobbit bijna beschouwen als LOTR 4 maar dan zonder die ellenlange homo-erotische scenes met Frodo en Sam. Ik ga deel twee eind dit jaar, The Desolation of Smaug, en deel drie eind volgend jaar, There and Back Again, zeker kijken. En Nieuw-Zeeland klimt weer op de vakantieverlanglijst.
The Adventures of Tintin: The Secret of the Unicorn ****
Hier heb ik naar uitgekeken. Kuifje in handen van Steven Spielberg en Peter Jackson. Ze hebben het geflikt. The Adventures of Tintin volgt weliswaar niet de klare lijn van Hergé, maar ze hebben de geest van Kuifje weten te vangen. Ik had als jongetje alle albums, ook Kuifje en het Haaienmeer, en heb de strips verslonden. De vaart van de verhalen was verslavend en die hebben Spielberg en Jackson goed aangevoeld. Alle technologie in de film, 3D en motion capture, ze leiden niet af maar dragen juist bij aan het goede ritme. Ik heb genoten en kijk uit naar de volgende twee delen.
Ook gezien:
The Iron Lady ***
The Three Musketeers **
The Last Lions ***
Puss in Boots ***
J. Edgar ***
Tower Heist ***
Hugo ****
District 9 – Apartheid revisited
Discriminatie komt als thema wel vaker voor in sciencefiction films, maar die spelen zich zelden af in Zuid-Afrika. In District 9, geproduceerd door Peter ‘Lord of the Rings’ Jackson, arriveert een buitenaards ruimteschip op aarde en blijft boven Johannesburg hangen. De wezens, die het midden houden tussen gamba’s en sprinkhanen ter grootte van mensen, blijken ziek. Ze worden opgevangen in een kamp, District 9 gedoopt, een duidelijke verwijzing naar het voormalige District 6 in Kaapstad.
De aliens verblijven twintig jaar op aarde, maar er geldt een stricte scheiding met mensen. Toch worden we ze zat en de bewoners van Johannesburg, blank én zwart, eisen dat de wezens worden verplaatst. Hoofd van deze verhuizing is een bureaucraat die besmet raakt met een buitenaards goedje. De rest zal ik niet verklappen, maar de bureaucraat vindt een bondgenoot in zo’n beetje de enige beetje intelligente alien (Mandela?) die zijn ras probeert te redden. De stijl is deels documentarisch voor wat realisme en de CGI is knap gedaan. Het slot daarentegen is wat eendimensionaal, waardoor District 9 helaas niet boven zijn genre uitstijgt.