De eerste Toy Story uit 1995 veroorzaakte een aardverschuiving voor animatiefilms en betekende de doorbraak van Pixar. Vijftien jaar later zijn we gewend geraakt aan de knappe animatiestijl, maar maakt Toy Story 3 alsnog veel indruk met het verhaal dat voelt als een bad waarvan het water twee uur warm blijft. Andy verlaat het ouderlijk huis en zijn speelgoed belandt per ongeluk op een creche waar een roze knuffelbeer de scepter zwaait. Ze weten zich samen te redden en alles komt natuurlijk goed. Pixar kan makkelijk nog een vierde film maken, maar de cirkel is nu mooi rond.
Up – Weer een strike
Pixar maakt maar één film per jaar maar, oh boy, ook Up is weer als een warm bad. Meesters in vertellen zijn het bij Pixar. Ik bedoel, een weduwende bejaarde, een padvindertje met adhd, een hond met een halsband waardoor die kan praten, ja zelfs een fantasievogel weten ze zo neer te zetten dat je van het personage gaat houden. Jong en oud zal zich vermaken. Wired heeft nog wat kijktips voor ouders. En rekende uit dat het huis daadwerkelijk kan vliegen. De 3D versie is een aanrader.
Wall-E
Ook in Canada gezien. Duidelijk een meer gedurfde film van Pixar na Finding Nemo, The Incredibles en Ratatouille maar ik heb zitten smullen. Politieker ook. (Ik ben gelijk weer gaan trainen nu ik terug ben.) Ik vond het knap om te zien hoe ver je louter met lichaamshoudingen en gezichtsuitdrukkingen kunt komen om een verhaal te vertellen. Ook ik hield het amper droog. Is Wall-E de ET voor een nieuwe generatie? Daar is de film misschien niet compleet genoeg voor, of toegankelijk genoeg. Hoe dan ook, ik ben benieuwd waar Pixar nu gaat mee gaat komen, want alle ideeën van die beruchte brainstormsessie in de zomer van 1994 zijn volgens mij uitgevoerd.