Under The Skin ****

Under The Skin

De Britse regisseur Jonathan Glazer is al bestempeld tot de erfgenaam van Stanley Kubrick. Zo ver wil ik (nog) niet gaan, maar ik zie de gelijkenis. Under The Skin heeft wel wat weg van 2001; beide scifi films met een abstracte verhaallijn en schitterende artdirection. Je moet er van houden, want Under The Skin neemt de kijker bepaald niet bij de hand. De film is meer art movie dan je van Kubrick gewend bent. Scarlett Johansson speelt een alien die om een of andere reden, energie waarschijnlijk, mannen naar haar ‘hol’ (een vrijstaand huis in een niet nader genoemde plaats ergens in Schotland vlakbij de kust) lokt waar ze, lekker gemaakt door sexuele avances door Johansson, verorberd worden in een zwarte gelei. Ja, dat bedoel ik. Dialoog is er amper en er is ook nog een zwijgzwame motorrijder die Johansson af en toe bijstaat. Waar het personage eerst nog systematisch mannen verslindt, krijgt haar nieuwsgierigheid naar mensen de overhand, waarbij ze zelf prooi wordt. Dat is waar je het mee moet doen als verhaallijn, maar boy, wat zijn de beelden geweldig. Je gaat niet onthouden waar de film over ging, maar de beelden (en de scene aan het strand) blijven je altijd bij. Under The Skin gaat 25 september in Nederland draaien, waarschijnlijk in filmhuizen. Als je wat meer recht-toe-recht-aan action scifi met Johansson wil, check dan Lucy die vandaag in première gaat.

NB: Volg op Pinterest m’n complete kijklijst.

Her *****

Her by Spike Jonze

Ik hou van Her. De nieuwe film van Spike Jonze (Being John Malkovich, Adaptation, Where the Wild Things Are) is zowel visionair als in bezit van een grote ziel.

We volgen in de nabije toekomst Theodore Twombly, een magistrale rol van Joaquin Phoenix. Theodore woont in LA, heeft net een zware relatiebreuk beleefd, kan veel van zijn emoties kwijt in zijn werk waarin hij liefdesbrieven schrijft voor derden, en meldt zich aan voor een nieuwe dienst: een persoonlijk besturingssysteem voorzien van geavanceerde artificiële intelligentie die kan leren en in staat is gevoelens te ervaren. Hij communiceert er telefonisch mee; het OS is alleen een stem dat zichzelf Samantha doopt. De stem is met Scarlett Johansson perfect gecast. Theodore valt voor haar, maar zit zichzelf vervolgens emotioneel in de weg. De rest moet je vooral zelf gaan kijken.

Het verhaal is een prachtige uitvergroting van onze huidige relatie met technologie. We zijn vergroeid met onze smartphone en vertrouwen hem (haar?) onze geheimen en verlangens toe. Waar staat die relatie over tien jaar? Her toont in dat opzicht een vooruitziende blik.

Daarbovenop is Her wonderschoon geschoten, met knappe artdirection, een warm Instagram-kleurenpalet en een heerlijke soundtrack met muziek van Arcade Fire en Yeah Yeah Yeahs’ Karen O. En check die hoge broeken van Theodore dan! Wordt geheid een nieuwe trend, die nerd look.

Ik heb de afgelopen tijd diverse sterke films gezien, zoals American Hustle, The Wolf on Wall Street en The Secret Life of Walter Mitty, maar Her is een klasse apart wat mij betreft. Een moderne klassieker die nog lang zal nagalmen. Kom maar door met die Oscar.

Her verschijnt 27 februari in de reguliere bioscoop.

The Spirit – Film zonder ziel

The Spirit

Ik heb de comic van Will Eisner nooit gelezen en deze verfilming heeft me weinig aanleiding gegeven dat te gaan doen. The Spirit probeert een soort Sin City 2 te zijn, maar je kunt beter wachten tot het echte vervolg. De film heeft de diepte van een platvis en lijkt eerder een hele slechte parodie te zijn op films als Sin City en 300 dan dat The Spirit in dat rijtje thuis hoort. De cast met babes als Scarlett Johansson, Eva Mendes en Paz Vega helpen niet. En Samuel Jackson die Samuel Jackson speelt begint wat vermoeiend te worden. Regisseur Frank Miller kan beter comics blijven maken, daar is hij veel beter in.