Tron: Legacy ***

Tron: Legacy

Tron: Legacy. Een film met een erfenis. Disney’s origineel Tron uit 1982 is de loop der jaren een culthit geworden: een wat gammel verhaal maar voor die tijd state of the art special effects en computeranimatie. Het vervolg doet eigenlijk precies hetzelfde. Jeff Bridges als Kevin Flynn is weer van de partij en leeft nog steeds in The Grid. Dit keer is het zijn zoon Sam die in de virtuele wereld belandt en zijn weg terug naar de echte moet frisbeeën. Het verhaal laat helaas na centrale personages uit te diepen en de teksten van Bridges zijn een storende echo van The Big Lebowski; hij speelt een soort Obiwan Dude. Het ontwerp van de binaire wereld en de lichtfietsen en de vele special effects daarentegen zijn weer-ga-loos. Ondersteund door een sterke soundtrack van Daft Punk is Tron: Legacy een feest voor de zintuigen. Ik heb de film in 2D gezien en naar verluidt voegt 3D niet heel veel toe, maar ik ga de film zeker nog een keer op het grootst mogelijke scherm kijken met een bril op. Vanaf 26 januari in de bioscoop. Leuke lamp trouwens.

The Men Who Stare At Goats ***

The Men Who Stare At Goats

De aanleiding was het nieuws dat Iraakse krijgsgevangenen bij wijze van psychologische marteling 24 uur achter elkaar de theme song van Barney, een Amerikaanse kinderserie, te horen kregen. Dat leidde tot een grappig boek van Jon Ronson wat weer leidde tot de film The Men Who Stare At Goats. De film heeft wel wat van Fear and Loathing in Las Vegas (lsd-gebruik), The Big Lebowski (Jeff Bridges) en Three Kings (Irak, George Clooney). Hij is weird grappig zonder overduidelijk stempel ‘comedy’. Het wordt nooit melig, de personages blijven in hun rol. Ze geloven ook daadwerkelijk dat je het hart van een geit kan stoppen met je gedachten. Zelfs de journalist, gespeeld door Ewan McGregor, die het verhaal van de speciale legereenheid allemaal vastlegt, gaat op den duur voor de bijl. De scene waarin Clooney vertelt hoe deze eenheid Jedi Masters opleidde aan McGregor, die in drie Star Wars films Obi Wan-Kenobi speelde, is meester.

Oscars: No Country for Old Men

nocountryforoldmen.jpg

Film van het jaar. Met twee vingers in z’n neus. Ik was al een fan van de gebroeders Coen. Fargo is legendarisch. The Big Lebowski ook. Miller’s Crossing. Barton Fink. Er waren ook mindere films, zoals O Brother, Where Art Thou? en The Ladykillers. Maar mijn god, No Country for Old Men pakt je bij je ballen en laat niet meer los. Zo goed verteld, zo goed gefilmd. Javier Bardem speelt als killer Anton Chigurh de rol van zijn leven. Bruut wapen ook, zo’n stun gun. Naast Bardem staan nog twee mannen centraal: Tommy Lee Jones als sheriff en Josh Brolin als poor sucker die een keer mazzel heeft en een tas met geld vindt. Wij zijn waarschijnlijk Brolin: geen slecht mens maar ook niet per se goed. De film is dat zonder twijfel wel, een instant-klassieker. Als ik zou wedden, dan zette ik m’n geld op Beste Film voor No Country for Old Men.