Oblivion ****

Oblivion

Eindelijk wat tijd gehad om Oblivion in de bios te zien. Joseph Kosinski’s regiedebuut Tron: Legacy ging gebukt onder een complex script en nog complexere cgi. Geen wonder dat hij de sciencefiction in Oblivion heel realistisch wilde houden. Geen green screens maar echte sets in IJsland. De oude Bugatti ontwerpers die hij in Tron: Legacy nog virtuele lightbikes liet ontwerpen, namen nu het bubbleship voor hun rekening dat ook op 1:1 schaal werd gebouwd. Die aanpak geeft de film meer karakter en doet me denken aan Moon van Duncan Jones, waar Oblivion overigens meer overeenkomsten mee vertoont dan ik hier zal verklappen. Kosinski kreeg het project op de rit toen Tom Cruise interesse toonde in zijn zelfgemaakte graphic novel over het verhaal. Cruise, ik heb toch een zwak voor de man, draagt de film maar overheerst niet. Het mooiste vond ik nog wel het sounddesign, in het bijzonder de geluiden van de vliegende drones die de waterinstallaties op onze verlaten Aarde bewaken. Die klonken als de V8-versie van R2D2. Aardige soundtrack ook, van M83.

Ook gezien:
Hitchcock ***
Upside Down **
Savages **
Dredd ***
Deadfall ***
Jack Reacher ***
Louis CK Oh My God ****
Gangster Squad ***
The Place Beyond the Pines ****
Ecstasy of Order: The Tetris Masters ***
Iron Man 3 ***

Definitely, Maybe

Definitely Maybe

Definitely, Maybe is een vrouwenfilm voor mannen. En dat mag best. Tijdens vakanties lees ik ook graag ladlit boeken, de tegenhanger van chicklit. De hoofdrol is voor Ryan Reynolds. Voor mij een nieuwkomer maar hij duikt opeens op in meer films, zoals Chaos Theory. Definitely, Maybe is echter beter gemaakt en heeft meer vaart. Reynolds komt me over als een mix van Tom Cruise, Luke Wilson en Mark Ruffalo. An all American boy, dat wel, maar dat geldt ook voor deze film, dus perfect gecast.