Ze is geboren in Tokyo, is 17 jaar oud, weegt 43 kilo, is 1 meter 62 lang en heeft de ideale tienermaten 83-56-82. Ze presenteert een nachtprogramma op de Japanse zender G1 Grouper en heeft een cd-single – 'Love Communication' – plus bijbehorende videoclip op haar naam staan. Op het eerste oog het profiel van een willekeurig tiener popsterretje. Ware het niet dat de Japanse Kyoko Date niet van vlees en bloed is maar uit 40.000 polygonen bestaat. In gewoon Nederlands: een driedimensionaal personage gemaakt op een computer. Een personage dat alles kan wat een mens ook kan, zij het virtueel.
    Kyoko is een creatie van het Japanse entertainment castingbureau HoriPro. Altijd op zoek naar jong talent, kreeg het bureau het idee om zelf een ster te maken. Iets wat reeds achter de schermen gedaan wordt, maar tot nu toe louter met echte mensen. Doorgaans knappe knullen (Take That) of lekkere meiden (Spice Girls) die amper kunnen zingen (Milli Vanilli) maar voldoen aan de fysieke eisen om een mediageniek tieneridool te worden. HoriPro ging echter nog een stap verder: het bureau schiep de ideale ster zelf uit het niets. En met succes. Want Kyoko kent veel fans, van vlees en bloed welteverstaan. Fans voor wie zij het ideale vriendinnetje vormt. Voor wie het niet uitmaakt of zij wel 'echt' is. En je kunt ze geen ongelijk geven. Idolen zijn immers onbereikbaar, leven in je dromen en fantasieën en hangen als poster aan je muur. Wat maakt het dan eigenlijk uit dat ze virtueel zijn?

Erwin van der Zande

[gepubliceerd in Torch 1, juni-juli 97]