SHIFT - Bookmarks van Lara Ankersmit


[ L A R A A N K E R S M I T ]

Lara

Lara Ankersmit (1970) leidt bij de Maatschappij voor Oude en Nieuwe Media het project KinderMOO. In dit project worden de mogelijkheden onderzocht van een internet omgeving en in het bijzonder MOO's (Multi Object Oriented virtual reality environment) voor kunsteducatie in basisscholen. Daarnaast levert Ankersmit bijdragen aan de rubriek Met de Muis op de Kinderpagina van het NRC Handelsblad, waarin zij regelmatig aandacht besteedt aan internet-content gericht op kinderen. En in haar vrije tijd schrijft ze voor het muziekzine 1000%MAX.
Waarom Ankersmit zich zoveel met kinderen en nieuwe media bezig houdt, weet ze eigenlijk niet. Zelf heeft ze ze niet. Desalniettemin zoekt zij voor Shift het antwoord op de vraag of internet voor de jeugd deugt.
"De overheid heeft het startschot gegeven voor een actie waarin afgeschreven computers uit het bedrijfsleven aan de basisschool geleverd worden. Het is de bedoeling dat de leerlingen, veel meer dan nu, zelf verantwoordelijk worden voor hun educatie. Zij zullen zelf actief op zoek moeten gaan naar informatie. Bijvoorbeeld op internet, cd-roms of per e-mail.

Nederlandse scholen zijn al veelvuldig aanwezig op internet, maar beperken zich tot informatie over open dagen en een paar tekeningen van leerlingen uit groep 5. De Digitale School van Dalton-Vatel was vorig jaar één van de eerste Nederlandse 'virtuele' scholen. Wie zich aanmeldt, krijgt allereerst een plattegrond van de school te zien. Leerlingen kunnen kiezen uit vaklokalen, het documentatiecentrum, de dekaan, de kantine, de wc of de fietsenstalling. In de vaklokalen zijn allerlei links naar educatieve plekken op het Net, zoals het ontleden van een kikker.
Sky HyperHistory is een aardig voorbeeld van hoe met behulp van links en kaarten interactief lesmateriaal vormgegeven zou kunnen worden. Ook het Digital Education Network is een initiatief om internet in de klas te gebruiken. Wie op 'Sky' klikt, krijgt uitleg over de zwaartekracht en de sterren. Kid City is een Nederlandstalige stad voor kinderen op internet. Hier kunnen kinderen berichten, gedichten en tekeningen voor elkaar achterlaten en schrijven voor de Kid City Krant en een 'interactieve' soap.
Veel van de huidige kindersites missen een creatief deel, het zelf doen of zelf kunnen invullen. De sites zijn interactief wat ten onrechte door veel mensen voor creatief wordt aangezien. De Japanse kunstenaar Thoru Yamamoto slaagt er in zijn werk in een sterke verbeelding uit te drukken. In de Pumpkin House bijvoorbeeld word je meegenomen in een ogenschijnlijk oneindige, ondergrondse wereld.
Lego logo Creativiteit in het bouwen van zandkastelen of spelen met Lego vergt andere vaardigheden dan simpelweg klikken. In een MOO kunnen kinderen zelf 'bouwen': aanvullen, programmeren en virtuele objecten achterlaten. Dat is dan ook nauwer verbonden aan hun eigen populaire cultuur.
Sites van cd-rom makers zijn over het algemeen - mits ze niet meteen doorleiden naar de pagina voor bestellingen - sites met grappige Shockwave spelletjes. Bij Headbone moeten kinderen een rockband begeleiden op weg naar het succes of een keuze maken uit verschillende outfits.
Sites met spelletjes en verschillende personages die de kinderen begeleiden, sluiten waarschijnlijk het beste aan bij de beleveningswereld van kinderen. Het gebruik van nieuwe media in de klas vraagt dan ook om de ontwikkeling van educatieve sites met elementen van verbeelding, creativiteit, communicatie en spel."


	Lara Ankersmit (1970) leidt bij de Maatschappij voor Oude en Nieuwe Media het project KinderMOO. In dit project worden de mogelijkheden onderzocht van een internet omgeving en in het bijzonder MOO's (Multi Object Oriented virtual reality environment) voor kunsteducatie in basisscholen. Daarnaast levert Ankersmit bijdragen aan de rubriek Met de Muis op de Kinderpagina van het NRC Handelsblad, waarin zij regelmatig aandacht besteedt aan internet-content gericht op kinderen. En in haar vrije tijd schrijft ze voor het muziekzine 1000%MAX. Waarom Ankersmit zich zoveel met kinderen en nieuwe media bezig houdt, weet ze eigenlijk niet. Zelf heeft ze ze niet. Desalniettemin zoekt zij voor Shift het antwoord op de vraag of internet voor de jeugd deugt.		"De overheid heeft het startschot gegeven voor een actie waarin afgeschreven computers uit het bedrijfsleven aan de basisschool geleverd worden. Het is de bedoeling dat de leerlingen, veel meer dan nu, zelf verantwoordelijk worden voor hun educatie. Zij zullen zelf actief op zoek moeten gaan naar informatie. Bijvoorbeeld op internet, cd-roms of per e-mail. Nederlandse scholen zijn al veelvuldig aanwezig op internet, maar beperken zich tot informatie over open dagen en een paar tekeningen van leerlingen uit groep 5. De Digitale School van Dalton-Vatel was vorig jaar één van de eerste Nederlandse 'virtuele' scholen. Wie zich aanmeldt, krijgt allereerst een plattegrond van de school te zien. Leerlingen kunnen kiezen uit vaklokalen, het documentatiecentrum, de dekaan, de kantine, de wc of de fietsenstalling. In de vaklokalen zijn allerlei links naar educatieve plekken op het Net, zoals het ontleden van een kikker. HyperHistory is een aardig voorbeeld van hoe met behulp van links en kaarten interactief lesmateriaal vormgegeven zou kunnen worden. Ook het Digital Education Network is een initiatief om internet in de klas te gebruiken. Wie op 'Sky' klikt, krijgt uitleg over de zwaartekracht en de sterren. Kid City is een Nederlandstalige stad voor kinderen op internet. Hier kunnen kinderen berichten, gedichten en tekeningen voor elkaar achterlaten en schrijven voor de Kid City Krant en een 'interactieve' soap. Veel van de huidige kindersites missen een creatief deel, het zelf doen of zelf kunnen invullen. De sites zijn interactief wat ten onrechte door veel mensen voor creatief wordt aangezien. De Japanse kunstenaar Thoru Yamamoto slaagt er in zijn werk in een sterke verbeelding uit te drukken. In de Pumpkin House bijvoorbeeld word je meegenomen in een ogenschijnlijk oneindige, ondergrondse wereld. Creativiteit in het bouwen van zandkastelen of spelen met Lego vergt andere vaardigheden dan simpelweg klikken. In een MOO kunnen kinderen zelf 'bouwen': aanvullen, programmeren en virtuele objecten achterlaten. Dat is dan ook nauwer verbonden aan hun eigen populaire cultuur. Sites van cd-rom makers zijn over het algemeen - mits ze niet meteen doorleiden naar de pagina voor bestellingen - sites met grappige Shockwave spelletjes. Bij Headbone moeten kinderen een rockband begeleiden op weg naar het succes of een keuze maken uit verschillende outfits. Sites met spelletjes en verschillende personages die de kinderen begeleiden, sluiten waarschijnlijk het beste aan bij de beleveningswereld van kinderen. Het gebruik van nieuwe media in de klas vraagt dan ook om de ontwikkeling van educatieve sites met elementen van verbeelding, creativiteit, communicatie en spel."