SHIFT - Bookmarks van Peter Verwey


[ P E T E R V E R W E Y ]

(mugshot) Peter Verwey (1949) is docent Europese politiek en Computer Assisted Journalism aan de School voor Journalistiek te Utrecht. Daar bereidt hij een nieuwe specialisatie voor, Digitale Journalistiek, die studenten met ingang van het studiejaar 97-98 kunnen volgen. Bij Shift beschrijft Verwey deze nieuwe vorm van publiceren en nieuwsgaring.

type 1

|

type 2

|

type 3
"Toen ik in het begin van de jaren negentig een paar collega's demonstreerde hoe je persberichten van de Europese Unie uit een databank in Brussel viste via een verbinding met Surfnet en Datanet 1, riepen ze al snel: 'Leuk en misschien wel handig, maar niks voor ons; veel te ingewikkeld.' Toegegeven, makkelijk was het niet om op zo'n Unix doos te leren werken en computertechnologie is niet iets waar de meeste journalisten rode oortjes van krijgen.
Gopher maakte het gebruik van internet al iets gemakkelijker, maar toen in 1993 het web doorbrak gaf de journalistiek zich toch gewonnen. In Amerika rezen de elektronische kranten als paddestoelen uit de grond; Europa en Nederland volgde met enige vertraging. Inmiddels bedraagt het aantal kranten wereldwijd zo'n 1700 en Nederland komt al boven de 10. Een aparte plaats nemen de regionale kranten van het Wegener concern in die samengaan met een digitale stad.
Maar internet is niet alleen van belang als publicatie medium voor journalisten. Uit Amerikaans onderzoek blijkt dat internet ook als informatiebron voor journalisten van groot belang is. Of het publiek ook zo dol is op digitale kranten moet nog worden afgewacht. Een eerste bescheiden onderzoek van het bureau Co-efficiënt, laat duidelijk een zekere skepsis zien bij het publiek.
Digitale journalistiek, aldus Katherine Fulton, wordt door deze ontwikkeling een nieuw buzzword met een aureool van snel, digitaal en modern. Maar eigenlijk gaat het nog steeds om journalistiek: het verzamelen, bewerken en verspreiden van nieuws. Computers en netwerken zijn hierbij niet alleen nuttig, ze geven zelfs toegang tot informatie waar je vroeger niet bij kon. Wilde je iets weten over werkloosheid, dan belde je naar het CBS en die stuurde wel een persbericht, een rapport of een fax. Nu haal je de cijfers zelf op.
Doordat je direct kunt verwijzen naar de bron van het nieuws via links is het zelfs mogelijk de lezer toegang te geven tot die bronnen. Hierdoor ontstaat een nieuwe vorm van journalistiek, die Nora Paul van het Poynter Institute in St Petersburg Florida omschrijft als annotative journalism: nieuws als een verzameling hypertekst links naar bronnen.
Het grote probleem is het vinden van nieuws en informatie. Luciano Floridi heeft het Net omschreven als een 'bibliotheek waar om het uur een vrachtwagen boeken voor de deur wordt gedumpt en waar geen echte catalogus bestaat.' Dat werkt niet bepaald makkelijk als je tegen een deadline aanzit. Daarom maken collega journalisten handige overzichten met nieuwsbronnen. De pagina van Ren de Vree van het Algemeen Dagblad of van Peter Verschoor van het NOS Journaal zijn hiervan voorbeelden.
Een van de grote kritiekpunten op digitale journalistiek is dat het directe, menselijke contact verdwijnt. Het is niet live! Zeker, een reportage maken alleen via het Net is niet eenvoudig, maar er bestaan hulpmiddelen: chat-kanalen, newsgroups, discussielijsten en tenslotte telefoneren via internet en videoconferencing. Beeld en geluid zijn niet perfect, maar het is spotgoedkoop en het werkt.
Internet kent geen grenzen, dat leidt tot een toename van de internationale contacten. Een van de aardige bijkomstigheden van mijn werk was een uitnodiging om de komende maanden in Zuid Afrika college aan Rhodes University te komen geven. In september organiseert het New Media Lab van een conferentie over de mogelijkheden van het Net voor Afrika. Gelukkig is het digitale onderwijs nog niet zo ver ontwikkeld, dacht ik stiekem, want anders had ik die reis niet hoeven te maken."


	Peter Verwey (1949) is docent Europese politiek en Computer Assisted Journalism aan de School voor Journalistiek te Utrecht. Daar bereidt hij een nieuwe specialisatie voor, Digitale Journalistiek, die studenten met ingang van het studiejaar 97-98 kunnen volgen. Bij Shift beschrijft Verwey deze nieuwe vorm van publiceren en nieuwsgaring. \| \|		"Toen ik in het begin van de jaren negentig een paar collega's demonstreerde hoe je persberichten van de Europese Unie uit een databank in Brussel viste via een verbinding met Surfnet en Datanet 1, riepen ze al snel: 'Leuk en misschien wel handig, maar niks voor ons; veel te ingewikkeld.' Toegegeven, makkelijk was het niet om op zo'n Unix doos te leren werken en computertechnologie is niet iets waar de meeste journalisten rode oortjes van krijgen. Gopher maakte het gebruik van internet al iets gemakkelijker, maar toen in 1993 het web doorbrak gaf de journalistiek zich toch gewonnen. In Amerika rezen de elektronische kranten als paddestoelen uit de grond; Europa en Nederland volgde met enige vertraging. Inmiddels bedraagt het aantal kranten wereldwijd zo'n 1700 en Nederland komt al boven de 10. Een aparte plaats nemen de regionale kranten van het Wegener concern in die samengaan met een digitale stad. Maar internet is niet alleen van belang als publicatie medium voor journalisten. Uit Amerikaans onderzoek blijkt dat internet ook als informatiebron voor journalisten van groot belang is. Of het publiek ook zo dol is op digitale kranten moet nog worden afgewacht. Een eerste bescheiden onderzoek van het bureau Co-efficiënt, laat duidelijk een zekere skepsis zien bij het publiek. Digitale journalistiek, aldus Katherine Fulton, wordt door deze ontwikkeling een nieuw buzzword met een aureool van snel, digitaal en modern. Maar eigenlijk gaat het nog steeds om journalistiek: het verzamelen, bewerken en verspreiden van nieuws. Computers en netwerken zijn hierbij niet alleen nuttig, ze geven zelfs toegang tot informatie waar je vroeger niet bij kon. Wilde je iets weten over werkloosheid, dan belde je naar het CBS en die stuurde wel een persbericht, een rapport of een fax. Nu haal je de cijfers zelf op. Doordat je direct kunt verwijzen naar de bron van het nieuws via links is het zelfs mogelijk de lezer toegang te geven tot die bronnen. Hierdoor ontstaat een nieuwe vorm van journalistiek, die Nora Paul van het Poynter Institute in St Petersburg Florida omschrijft als annotative journalism: nieuws als een verzameling hypertekst links naar bronnen. Het grote probleem is het vinden van nieuws en informatie. Luciano Floridi heeft het Net omschreven als een 'bibliotheek waar om het uur een vrachtwagen boeken voor de deur wordt gedumpt en waar geen echte catalogus bestaat.' Dat werkt niet bepaald makkelijk als je tegen een deadline aanzit. Daarom maken collega journalisten handige overzichten met nieuwsbronnen. De pagina van Ren de Vree van het Algemeen Dagblad of van Peter Verschoor van het NOS Journaal zijn hiervan voorbeelden. Een van de grote kritiekpunten op digitale journalistiek is dat het directe, menselijke contact verdwijnt. Het is niet live! Zeker, een reportage maken alleen via het Net is niet eenvoudig, maar er bestaan hulpmiddelen: chat-kanalen, newsgroups, discussielijsten en tenslotte telefoneren via internet en videoconferencing. Beeld en geluid zijn niet perfect, maar het is spotgoedkoop en het werkt. Internet kent geen grenzen, dat leidt tot een toename van de internationale contacten. Een van de aardige bijkomstigheden van mijn werk was een uitnodiging om de komende maanden in Zuid Afrika college aan Rhodes University te komen geven. In september organiseert het New Media Lab van een conferentie over de mogelijkheden van het Net voor Afrika. Gelukkig is het digitale onderwijs nog niet zo ver ontwikkeld, dacht ik stiekem, want anders had ik die reis niet hoeven te maken."