SHIFT - Bookmarks van Ine Poppe


[ I N E P O P P E ]

(mugshot)
Ine Poppe (1960) is journalist, mede-initiatiefnemer van de Vrouwen met Baarden website en een fanatiek MOO-ganger. Voor de Digitale Stedeling schreef zij een vervolgverhaal getiteld Newbie in de metro. Bij Shift neemt zij je mee op een toer langs de wereld van MOO's, MUD's en MUSHes en breekt zij prompt het record van de meeste hyperlinks in een Bookmarks Van gastcolumn.
"Elke donderdagavond ga ik met een paar 'verslaafde' vrienden en vriendinnen op onderzoek uit, we reizen af naar virtuele werelden. Na het dagelijkse werk verzamelen we ons. Wij zitten dan op het kantoor van de Digitale Stad en na het eten van een pizza, verkennen diverse MUDs, MOOs, MUSHes en soms zelfs 3D omgevingen. Deze bezoeken moeten hun weerslag krijgen in korte berichtjes in het e-zine De Digitale Stedeling. Voor een buitenstaander moet het vreemd zijn om ons zo te zien: we zitten met ons rug naar elkaar toe en typen fanatiek op de computer. Af en toe schreeuwen we wat naar elkaar.
Wat ons clubje gemeenschappelijk heeft, is dat we allemaal razend nieuwsgierig zijn wat er in virtuele werelden gebeurt. Mijn vriendin Xena bijvoorbeeld is fervent MOO-ster. Een MOO of MUD is een Multi Users Dungeon, oftewel een plek waar meer gebruikers tegelijkertijd aanwezig zijn. Elke speler logt in vanuit zijn eigen omgeving en komt terecht in een wereld die op tekst gebaseerd is. Als je de spelomgeving binnen treedt, krijg je een objectnummer. Behalve dat je zelf een object bent, kun je objecten maken, zoals kamers, auto's, huisdieren of zelfs proefkinderen.
Na het instellen van een geslacht, kun je jezelf beschrijven. Wanneer een andere speler jou bekijkt, krijgt hij de beschrijving te lezen. In deze omgeving kun je door middel van korte commando's met elkaar communiceren. In een MOO is het de gewoonte om elkaar te helpen en om de dingen die anderen gemaakt hebben te gebruiken. Dit leer je van behulpzame personages die in de MOO aanwezig zijn, de wizard of bouwvakkers.
Metro In de MOO kun je, in tegenstelling tot IRC dingen voor elkaar achterlaten, een liefdesgedicht of een complete waterval... maar ook lippenstift op iemands wang. De gebruikers bouwen met elkaar een leefomgeving. Er ontstaan omgangsregels, rechtbanken, politiebureaus. Conflicten en liefdesverhoudingen, roddel en achterklap. Je kunt er vreemdgaan terwijl je in je eentje thuis zit te typen, ruzie krijgen waarvan je nachten wakker ligt, een feestje geven in je virtuele kamer voor een vriend in het buitenland, dichters uitnodigen die hun werk voorlezen, naar een virtuele trouwerij gaan of naar de bioscoop. Als je niemand kunt bellen omdat het diep in de nacht is, ga dan naar een MOO: er is altijd wel iemand die wakker is.
Interessant aan een virtuele gemeenschap is hoe werkelijk je de virtuele ruimte ervaart; hoe je je voorstellingen maakt van andere karakters, die louter op tekst gebaseerd zijn; en hoe zo'n gemeenschap zich ontwikkelt. De verhalen van Howard Rheingold en Julian Dibbel zijn weliswaar uitgemolken, maar absoluut de moeite waard. Julian Dibbels bekende artikel over Mr_Bungle gaat over een virtuele verkrachting in LambdaMOO en is werkelijk prachtig geschreven.
Mijn vriendin Xena en ik kennen elkaar uit de MOO. We zijn alletwee alfa-types die houden van boeken lezen en verliefd raken op mooie zinnen. Dat is de kern van ons MOO-genot: al schrijvend spelen we mee in een interactieve film, schrijven ons eigen scenario, bidden tegen God die terug praat of worden elkaars dagboek. Door onze taal-obsessie trekken Palace-achtige omgevingen, 2D chat omgevingen ons minder aan. Xena en ik zitten liever met onze vriendinnen virtueel te borrelen in het cyberheelal."
a r c h i e f | r e a c t i e


	Ine Poppe (1960) is journalist, mede-initiatiefnemer van de Vrouwen met Baarden website en een fanatiek MOO-ganger. Voor de Digitale Stedeling schreef zij een vervolgverhaal getiteld Newbie in de metro. Bij Shift neemt zij je mee op een toer langs de wereld van MOO's, MUD's en MUSHes en breekt zij prompt het record van de meeste hyperlinks in een Bookmarks Van gastcolumn.		"Elke donderdagavond ga ik met een paar 'verslaafde' vrienden en vriendinnen op onderzoek uit, we reizen af naar virtuele werelden. Na het dagelijkse werk verzamelen we ons. Wij zitten dan op het kantoor van de Digitale Stad en na het eten van een pizza, verkennen diverse MUDs, MOOs, MUSHes en soms zelfs 3D omgevingen. Deze bezoeken moeten hun weerslag krijgen in korte berichtjes in het e-zine De Digitale Stedeling. Voor een buitenstaander moet het vreemd zijn om ons zo te zien: we zitten met ons rug naar elkaar toe en typen fanatiek op de computer. Af en toe schreeuwen we wat naar elkaar. Wat ons clubje gemeenschappelijk heeft, is dat we allemaal razend nieuwsgierig zijn wat er in virtuele werelden gebeurt. Mijn vriendin Xena bijvoorbeeld is fervent MOO-ster. Een MOO of MUD is een Multi Users Dungeon, oftewel een plek waar meer gebruikers tegelijkertijd aanwezig zijn. Elke speler logt in vanuit zijn eigen omgeving en komt terecht in een wereld die op tekst gebaseerd is. Als je de spelomgeving binnen treedt, krijg je een objectnummer. Behalve dat je zelf een object bent, kun je objecten maken, zoals kamers, auto's, huisdieren of zelfs proefkinderen. Na het instellen van een geslacht, kun je jezelf beschrijven. Wanneer een andere speler jou bekijkt, krijgt hij de beschrijving te lezen. In deze omgeving kun je door middel van korte commando's met elkaar communiceren. In een MOO is het de gewoonte om elkaar te helpen en om de dingen die anderen gemaakt hebben te gebruiken. Dit leer je van behulpzame personages die in de MOO aanwezig zijn, de wizard of bouwvakkers. In de MOO kun je, in tegenstelling tot IRC dingen voor elkaar achterlaten, een liefdesgedicht of een complete waterval... maar ook lippenstift op iemands wang. De gebruikers bouwen met elkaar een leefomgeving. Er ontstaan omgangsregels, rechtbanken, politiebureaus. Conflicten en liefdesverhoudingen, roddel en achterklap. Je kunt er vreemdgaan terwijl je in je eentje thuis zit te typen, ruzie krijgen waarvan je nachten wakker ligt, een feestje geven in je virtuele kamer voor een vriend in het buitenland, dichters uitnodigen die hun werk voorlezen, naar een virtuele trouwerij gaan of naar de bioscoop. Als je niemand kunt bellen omdat het diep in de nacht is, ga dan naar een MOO: er is altijd wel iemand die wakker is. Interessant aan een virtuele gemeenschap is hoe werkelijk je de virtuele ruimte ervaart; hoe je je voorstellingen maakt van andere karakters, die louter op tekst gebaseerd zijn; en hoe zo'n gemeenschap zich ontwikkelt. De verhalen van Howard Rheingold en Julian Dibbel zijn weliswaar uitgemolken, maar absoluut de moeite waard. Julian Dibbels bekende artikel over Mr_Bungle gaat over een virtuele verkrachting in LambdaMOO en is werkelijk prachtig geschreven. Mijn vriendin Xena en ik kennen elkaar uit de MOO. We zijn alletwee alfa-types die houden van boeken lezen en verliefd raken op mooie zinnen. Dat is de kern van ons MOO-genot: al schrijvend spelen we mee in een interactieve film, schrijven ons eigen scenario, bidden tegen God die terug praat of worden elkaars dagboek. Door onze taal-obsessie trekken Palace-achtige omgevingen, 2D chat omgevingen ons minder aan. Xena en ik zitten liever met onze vriendinnen virtueel te borrelen in het cyberheelal." a r c h i e f \| r e a c t i e